صبح ساعت شش روز پنجشنبه همه خبرنگارا جمع شدیم تو شرکت آب منطقه ای که تعطیل بود.

هوا خیلی سرد بود و خبری از برف و بارون هم نبود حتی یک نسیم ملایم هم نمی اومد.

شرکت آب منطقه ای توی چنین روزی ترتیب بازدید از سدهای استان زنجان رو داده بود و صبحانه رو هم توی کنار سد گلابر تدارک دیده بود.

45 دقیقه توی راه بودیم و حدود ساعت هفت مشغول خوردن صبحانه شدیم وقتی صبحانه تموم شد و عزم ادامه سفر کردیم، شاهد بارش ملایم دانه های برف بودیم که سفر رو برای خبرنگارا لذت بخش تر می کرد.

به مقصد بازدید از سد تالوار روانه شدیم و حدود ساعت یک ظهر به این سد رسیدیم

هوا حوالی سد تالوار فقط ابری بود و خبری از بارندگی و برف و سرما نبود، ناهار رو هم مهمون آشپز چیره دست سد تالوار شدیم و بعد از ساعت سه به مقصد بازدید از سد کینه ورس حرکت کردیم.

نیم ساعت از حرکتمون نمی گذشت که هوا به شدت سرد شد و مدیر عامل شرکت آب منطقه ای که تا همین لحظه همراهی مون می کرد، از ما جدا شد تا به صحت و سقم خبری که می گفت بارندگی توی زنجان شدیده و امکان سر ریز شدن سد تهم هست رسیدگی کنه، ماشینی که خبرنگارا با اون در حرکت بود ون بنزی بود که انصافا خوب توی اون کولاک شدید دووم آورد و با سرعت خیلی کمشه لحظه ای هم توی کولاکی که هر لحظه شدید تر می شد توقف نکرد.

آقای نیرهدی و الیاسی که از عکاسان همراه ما بودن از پنجره های چپ و راست ون آویزوون شده بودن از کولاک و گیر افتادن ماشینا توی راه عکاسی می کردن.

مسیر قیدار تا ابهر مسیر کوهستانی و برف گیری بود که حالا داشت تلاش خبرنگاران برای ثبت لحظات ماندگار رو تماشا می کرد.

ماشین توی سربالایی و سر پایینی مسیر و توی دست اندازایی که از شهرت های بلافصل راه های زنجان محسوب می شه رد می شد و خبرنگاران رو هم با سختی های سفر توی یک روز برفی آشنا می کرد.

حوالی ساعت پنج بالاخره بعد از کلی دردسر و سرما و یخبندان رسیدیم به ابهر و حالا تازه اول کار بود که چطور باید مسیر سخت ابهر تا کینه ورس رو توی اون کولاک شدید می رفتیم.

عزم همه خبرنگاران برای رفتن به سمت سد کینه ورس جزم بود و کسی هم نبود که یادآوری کنه آخه فردا و پس فردا هم روز خداست و میشه بازدید رو به روزهای دیگه موکول کرد.

به هر نحو ممکن که بود توی ساعات پایانی روز خودمون رو رسوندیم به کینه ورس و مهممون چای گرم مهندسان و کارگرانی شدیم که تمام مدت توی کارگاه های این سد مشغول به کارند و اونجا به محل زندگی شون تبدیل شده بود.

سوله ای که ما توی اونجا مستقر شدیم در و دیوار و سقف فلزی داشت که سرما رو به آسونی منتقل می کرد و تقریبا می شد گفت که داخل سرد تر از بیرون بود اما وزش باد و کولاک شدید بیرون رو نداشت.

در حالی که دستامون یخ زده بود و به زور داشتیم انگشاتمون رو حرکت می دادیم فنجانوای گرم چای رو خوردیم و با خبر غافل گیر کننده روابط عمومی که می گفت مدیر عامل نتونست بیاد و نشست خبری که قرار بود تو سد کینه ورس برگزار بشه، لغو شد مواجه شدیم.

سردی و کولاک یه طرف و لغو شدن نشست خبری هم یک طرف، خبرنگارا که حسابی از این اتفاق پکر بودن بالاخره قصد برگشت پیدا کردن و به سمت مسیر ابهر به زنجان حرکت کردن.

ساعت حدود 10 و نیم شب بود که بالاخریه رسیدیم زنجان و با زنجانی که صبح فقط با سرما ترکش کرده بودیم و حالا غرق در برف و کولاک بود مواجه شدیم.